Trajedileri ve trajedilerdeki kahramanları hep sevdim. Eskiden bu sevginin bana ait bir sevgi olduğunu düşünürdüm.
Oysa yıllar sonra anlıyorum ki trajedi kahramanlarını insanların büyük bir kısmı seviyor.
Güçlü olmak, yapabilir olmak, cesaret göstermek tüm insanlar için akıllarının kenarındaki bir hayal sanırım.
Dünya tarihi kadar eski iki temel kalıp var trajedi ve komedi.
Trajedide kahramanlar komedide aptallıklar ve sıradan insan hikayeleri.
Komedinin kaynağı şapşallıklar, insani hatalar, bu hataların sık tekrar etmesi. Yani komedi bizden bize ait hikayeler.
Oysa trajedi kahramanları ulaşılamayacak kadar güçlü, hatasız ve mükemmel. Belki de hayal edilemeyecek kadar güç bu nedenle ben de dahil herkesin hoşuna gidiyor.
Bir adam tanıyorum. O adam benim babamdı. Çocukluğumun trajedi kahramanı. Aslında sıradan bir Anadolu erkeği.
Bir ilçeden küçük bir çocuk olarak çıkmış yatılı okulda okumuş bir asker olmuş. Büyüdükçe hayatı tanımış eğitmiş kendini. Küçük bir ailenin babası.
Büyük hayalleri yoktu. İyi çok iyi bir baba anamı çok seven iyi bir eş idi.
Hayatı boyunca çalıştı öğrenmekten hiç vazgeçmedi, okumaktan hiç vaz geçmedi.
Çocukluğumun hastalıklar ile geçen uzun yıllarında kâh sırtında taşıdı beni, kâh bir hastane kanepesinde sabahladı.
Yokluk yıllarında yemedi yedirdi, giymedi bize giydirdi. En dinlenmesi gereken zamanlarda iki çocuğunu okutabilmek için gece gündüz çalıştı.
Trajedi kahramanı değildi benim babam. Sıradan hataları ve şefkati olan bir adamdı.
Çağımızın küçük adamlarınıbüyüten, reklam ile devler yaratan çarklarında hiç olmadı.
Hiçbirimizin babası gibi.
O çarklardaki yapaylık şükür bize de hiç bulaşmadı.
Yaşadı ve zamanı geldi bu hayata veda etti. Bugün onun aramızdan ayrılışının birinci yılı. Onu çok özlüyorum.
Çocukluğumun kahramanını, gençliğimin savaşçısını, orta yaşımın arkadaşını çok özlüyorum.
Trajedileri ve kahramanları çok severim ama küçük hikayelerin büyük kahramanlarını galiba daha çok seviyorum.
Benim babam herkesin babası gibi bir sıradan komedinin neşeli bir aktörüydü.
Onu en büyük trajedi kahramanına değişmem. Çünkü o gerçekti. Mekânı cennet olsun.
Herkesin kahramanları yaşıyor ise ömürleri uzun kaybedilmişler ise mekanları cennet olsun.
