Futbol seyircisi yada taraftarlar yakından bilirler, karşılaşmanın belli zamanlarında hangi takımın daha iyi oynadığı ve topun hangi takımda daha fazla kaldığı ile istatistikleri verilir durur.
Bu sırada maç devam eder, topu ayağında rakibine göre daha fazla tutan takım futbolcuları hiç durmadan akın üzerine akın tazelerler.
Özellikle takımın hücum mevkiinde oynayan ve “golcü” diye anılan futbolcu yada futbolcular ile ilgili şu şekilde yakıştırmalar yapılır.
“-Futbolcu vurdu top kalecide kaldı
-Futbolcu vurdu top direğe çarptı
-Futbolcu vurdu top auta gitti
-Futbolcu vurdu top rakip defans oyuncusuna çarptı kornere gitti
-Futbolcu vurdu top kaleye paralel bir şekilde taca gitti.”
Vs.vs.vs.vs.
Neticede topu daha fazla kaldığı takım doksan dakika boyunca rakip kaleyi yoklar durur, rakip takım bunalır ancak saldıran takım çok iyi oynamasına rağmen top kaleye girmeyince o istenilen başarı da bir türlü ele geçirilemez.
Bizim derdimiz futbol anlatmak değil.
Zaten spor yorumcusu da değiliz.
Biz futbol maçlarında kaleye girmeyen topu siyasi partilerin iktidar olamamasına bağlamak istiyoruz.
Bizim memlekette genellikle bir siyasi parti kurup ülke yönetmek arzusunda olanlar girdikleri birkaç seçimde başarılı olamayınca işi bir noktadan sonra “Bizim millet siyasetten anlamıyor” noktasına getiriler.
Bu şekilde düşünen siyasetçiler nedense “Biz kendimizi seçmene neden anlatamıyoruz” yada “seçmen bizi neden tercih etmiyor?” sorusuna yeteri kadar kafa yormazlar.
Bilindiği gibi Türkiye 1950 yılında çok partili siyasi hayata geçti, o tarihten geçtiğimiz yıla kadar yani önce 14 mayıs ve 28 mayıs tarihindeki Milletvekili ve Cumhurbaşkanlığı sonrada yerel seçimde nerede ise her görüşten siyasi partiye iktidarı vermiş oldu.
Derdini iyi anlatan, kendisini iyi ifade eden siyasi partinin söylemleri tereddütsüz bir şekilde seçmenden karşılık buluyor seçmende dünya görüşüne bakmadan kendisini ikna eden siyasi partiyi iktidara getirmekten geri durmuyor.
Seçmen siyasi partilerin programlarına, tüzüklerine, genel başkanlarına ve kadrolarına sonuna kadar bakıyor son derece dikkatli bir şekilde inceliyor ve gerekli taramaları yaptıktan sonra kim ne derse desin sandıkta elini kalbine koyup oy kullanıyor.
Türkiye son derece genç bir nüfusa sahip.
Bundan 20 yıl 15 yıl 10 yıl önceki ihtiyaçlar ile bugünkü ihtiyaçlar arasında dağlar kadar fark var.
Dolayısı ile bu değişimi görerek gerekli politikaları üreten siyasi kadroları seçmen anında iktidara taşıyor.
Böyle bir dünyada siyasi partilerin hedefi de futbolda olduğu gibi topu kaleye atmak olmalı.
“Çok iyi bir çalışma yaptık ama seçmen bizi anlamadı” söylemi ile “90 dakika üstün oynadık ancak topu kaleye atamadık” söylemi arasında hiçbir fark yoktur.
Son vuruşu iyi yapmak lazım.
Hem futbolda hemde siyasette.