Değerli dostlar, bugün Anneler Günü. Her yıl olduğu gibi bugün de Anneler Günü’nü ulusça kutlamanın zevkini yaşayacağız.
Malum sağlık sorunlarından dolayı her ne kadar yanlarında olamasak ta, sarılıp doya doya öpemesek te, buruk, kırık kutlayacak olsak ta yine de çok anlamlı bir gündür bugün. Gerçi kimi buruk, kimi zevkle kutlayacak bugünü.
Ben de bugünü buruk kutlayacaklar arasındayım. Çünkü yıllar öncesinde kaybetmiştim annemi.
Bugünün bir güzelliği de her ne kadar yanında olmasa da senin, o anne duygusunu her zaman yaşayabilmendir.
Anneler gününü anlamak için öncelikle anneliği anlamak ve bu annelik duygusunu kavrayabilmek gerektiğini düşünüyorum.
Anne nedir? Sorusunu sorarak başlamanın doğru olacağı kanısındayım.
Tarifi her ne kadar mümkün olmasa da anneliğe kendimce şöyle tanımlamalar yapmaya çalışacağım:
Anne demek; bir canlıyı hayata taşımaktır.
Anne demek; hayata getirdiği varlığı, besleyip büyütmek demektir.
Anne demek; o varlığı insanlığa yararlı bir kişi olarak yetiştirmektir.
Anne demek; tüm yaşamı boyunca çocuğu ne kadar büyürse büyüsün, onu hep küçücük bir evladıymış gibi koruyup kollamaktır.
Anne demek; çocuklarının geleceğini inşa etmek demektir.
Anne demek; varsa çocuklarının çocuklarını bile canı kadar sevmektir.
Anne demek; ekmek demek, aş demektir.
Anne demek; özveri, emek, sevgi, aşk demektir.
Anne demek; tarladaki Ahmet, cephedeki Mehmet demektir.
Anne demek; fabrikadaki Ayşe, üniversitedeki Leyla’dır.
Anne demek; kağnıdaki Elif demek, dağdaki Kara Fatma demek, Zübeyde ana demek, Halide Edip demektir.
Anne demek; karşılıksız işçilik demektir. Anne demek; gözündeki fer, damarındaki kan, canındaki can demektir.
Anne demek; yüzündeki gülüş, yüksekteki güneş, karşındaki ışık demektir.
Anne demek; doyumsuzluk demektir. Anne demek; yokluğunda özlem demektir.
Anne demek; her zaman kokusuna gereksinim duyulan cennet demektir.
Anne demek; kısacası tarifi mümkün olmayan bir kavram demektir.
Hayatta olan, tüm annelerimizin Anneler Günü’nü kutluyor, hepsini saygılarımı sunuyor, ellerinden öpüyorum.
Hayatta olmayan annelerimize de Allah’tan rahmet diliyorum. Ve şu şiirle bitirmek istiyorum:
SENİN SEVGİN, KALBİMDEKİ YEMYEŞİL BAHÇEDİR…
SEN ORADAYSAN, TÜM AĞAÇLARIM MEYVE VERİR…
DÜNYADAKİ EN BÜYÜK ŞANSIMSIN, SEN, BENİM UĞURUMSUN MELEK ANNEM…
ANNE OLMAK EMEK İSTER SEN, BU EMEKLERİN EN BÜYÜĞÜNÜ VERDİN ANNEM…
NE NİNNİLERİN GİTTİ KULAĞIMDAN NE VERDİĞİN ÖĞÜTLER HEP,
SENİN YOLUNDA YÜRÜDÜM BEN, CANIM ANNEM…
KÜÇÜCÜK ELLERİMİN BULUŞTUĞU KOCAMAN BİR MUTLULUKSUN SEN.
YOLUN BAŞINDAN BERİ YANIMDA OLAN TEK KADINSIN SEN, CANIM ANNEM…
HAYATIMDAKİ YERİN O KADAR BÜYÜK Kİ,
NE KADAR ANLATSAM DA SENİ HİÇ BİTİREMİYORUM…
BENİM ANNEM, ANNELERİN EN GÜZELİDİR,
HER ŞEYDEN DAHA DEĞERLİ, BİR MELEKTİR…
ŞİMDİ BENDEN ÇOK UZAKLARDA BAŞKA BİR DİYARIN MELEĞİSİN ANNEM.
ÜZÜLME SEN HEP BENİM KALBİMDESİN…
GECELER SEN YOKKEN DAHA KARANLIK,
SABAH OLUNCA GÜNEŞ AÇMIYOR SANKİ ANNEM.
AKŞAM OLUNCA SOĞUK DAHA BİRÇOK BASTIRIYOR
ÇIĞLIKLARIMI SANKİ KİMSE DUYMUYOR…
NE OLURDU GİTMESEYDİN,
CANIMIN YARISINI DA GÖTÜRMESEYDİN, BENİM MELEK ANNEM…
DURMADAN, DİNLENMEDEN SENİ KONUŞMAK,
SENİ ANLATMAK İSTİYORUM.